Lo gat, lo renard, lo lop e los cans de caça - aigaberdenc, occitan,bigorre, institut d'estudis occitans, institut d'études occitanes, IEO, Lavedan, Argelès-Gazost

Lo gat e lo renard dab lur compair lo lop,

A la boca d’un bòsc un maitin devisavan.

Monde d’aqueth estat per asard no’s trobavan :

Eths s’èran aplegats. Qu’ei çò que maquinhoavan ?

Qui sap… Quauque lè truc a la mòda de vop.

Bit ací que los cans de caça

Copèn la conversacion,

Tres cans, permà, de raça !

E los pertusans en question

Hin bèthlèu plaça vueita,

En préner hueita,

Cadun de son costat,

Per on èra arribat.

Muta de’us perseguir, hasent gran viahòri :

Tres cans sus tres herums, en tres punts desegats,

Aus qui córrien mei hòrt caçadors e caçats…

Òr donc d’aquesta istòria :

Suu premèr pin lo gat garrapetè,

Dens un terrèr lo renard s’entutè,

Mes lo lop, au denvèrs son seguiç escanè ;

E puish navèth Horaci,

Lupant los destrigats a distenci arribant,

A cada còp de dent signava un passavant ;

E quan vi los tres cans atau cobats sus plaça :

- Ben m'at a valut, ci digó,

De’us me préner en deseg, o jo n’aurí hèit non,

Autan bon marcat sopa grassa.

Aqueth diable de lop, espiatz si non sabè,

Que fòrça majorau per l’union que’s hè.

Joan-Loís de Lacontra

Poésies béarnaises

1880